En dan presenteer ik hier nu (met grote trotsxD) het verliezende gedicht van de A.I. in Baarn! Met als thema: De Stilte.

Stem van de stilte

Vaak ben ik onaangenaam
maar soms ook erg fijn
ik kan zomaar opeens vallen
of ineens worden verbroken

als ware ik er nooit geweest te zijn

de storm zag ik van verre komen
maar nooit had ik het uitgesproken
al was mijn stem nooit verdwenen
en mijn ogen onverblind

mijn belofte, ik had hem niet gebroken

Ik kan niet zeggen wat ik denk
mijn gedachten blijven in het hoofd
het zwijgen is mij opgelegd
Oh, wreed lot dat mij zó behelst!

Maar stil tot in den dood, heb ik beloofd


Oké, de eerste 5 regels vond de jury erg goed, (ik ook. die stonden op papier en bleven er, ik kon niks vinden om anders te doen) vooral omdat ik daar namens de stilte sprak (dit is in de A.I.-krant zelfs aan het winnende gedicht toegeschreven terwijl dat míjn jurycommentaar was, maar goed.) De een-na-laatste regel vonden ze te bombastisch...hm, okee, dat is natuurlijk wel een beetje zo, haha! Ik heb teveel Medea vertaald ben ik bang. Achja, het is niet ultiem goed, maar heel erg slecht is ook weer anders.
We zien het volgend jaar wel weer.

De schittering in het water
Lijkt aan jou gelijk te zijn
Mijn hand reikt er naar uit
Laat jou vervagen, maar

’t lijkt alsof ik zelf verdwijn

Je reflecteert nu nog in alles
Wat mijn blik vangt; wat ik zie
Maar alles wat we deden
En we zeiden tegen elkaar

Was dat dan toch…fantasie?

In veel zie ik je terug
In mijn gedachten blijf je spoken
Probeerde je overal te vinden
En toen ik eindelijk had opgegeven

Ben je opeens weer opgedoken…




Zie hier, mijn inzending voor de A.I. Zelf vind ik het eerst couplet het sterkste, maar de rest kan er redelijk mee door, gezien het in een halfuur geschreven was...njah met veel schrappen de dagen ervoor...
Njah, anyways, have fun!