De schittering in het water
Lijkt aan jou gelijk te zijn
Mijn hand reikt er naar uit
Laat jou vervagen, maar

’t lijkt alsof ik zelf verdwijn

Je reflecteert nu nog in alles
Wat mijn blik vangt; wat ik zie
Maar alles wat we deden
En we zeiden tegen elkaar

Was dat dan toch…fantasie?

In veel zie ik je terug
In mijn gedachten blijf je spoken
Probeerde je overal te vinden
En toen ik eindelijk had opgegeven

Ben je opeens weer opgedoken…




Zie hier, mijn inzending voor de A.I. Zelf vind ik het eerst couplet het sterkste, maar de rest kan er redelijk mee door, gezien het in een halfuur geschreven was...njah met veel schrappen de dagen ervoor...
Njah, anyways, have fun!