vrijdag 16 maart 2012

SCENE “Deze maak ik af”

Moeder GEERTJE (47)
Dochter SIMONE (17)

SIMONE
            Sinds ik ook maar een potlood vast kon houden
            Of zo'n dikke stift – liefst roze
            Wil ik kleuren, alleen maar kleuren of misschien moet ik het nu tekenen noemen
            Ik ben immers al zestien
            En volwassen
            Echt volwassen
            Want volgend jaar ga ik de wijde wereld in
            Tekenen tekenen alleen maar tekenen
            Mensen maken op papier
            Of met klei of papier maché
            Gezichten creëren met deze hand
            Mam
            Ma-ham

GEERTJE komt binnenlopen

GEERTJE
            Dat meisje daar, die stuiterbal
            Die is van mij, ja dat is de mijne
            Ze praat ze praat ze praat ze zegt
            Dat ze heel volwassen is
            Dat roept ze al een tijdje nu
            Geloof ik dat – natuurlijk niet
            Ik orden haar kleurdoos
            Ik was haar te korte rokjes
En haar regenboogmaillot nog elke week
            Moe ben ik ontzettend moe
            Moe van het pushen
            Ze doet niks ze kan eigenlijk niks
            Ze maakt niks af en altijd moet ik maar
            Ik ben niet trots op haar
            Maar ik orden haar regenboogmaillot
            En was haar kleurdoos
Ja liefje, wat is er

SIMONE
            Guess what

GEERTJE
            Wat

SIMONE
            Je gaat het niet raden

GEERTJE       
            Als ik het niet ga raden, waarom zou ik het dan nog proberen
En doe eens rustig, mijn ogen kunnen zich niet scherpstellen als je zo op en neer blijft springen

SIMONE
            Raad nou maar

GEERTJE
            Je hebt een reis naar Verweggistan gewonnen zodat je moeder tot rust kan komen en dat ze nooit meer iets hoeft te raden

SIMONE
            Nee-hee. Hhh. Ik ja ik heb me aangemeld voor…
            De kunstacademie!

GEERTJE
            …

SIMONE
De kunst-kunstacademie
Die helemaal in Amsterdam
Tekenen tekenen beeldhouwen knippen en plakken
            stilte
            Omdat ik zo mooi kan tekenen, daarom
Ik heb mijn portfolio hier in mijn schilderskoffer zitten misschien wil je er straks even naar kijken
            Oh mam ik vind het zo spannend maar ook zo leuk
            En dat zeg jij toch altijd
            Dat je moet doen waar je goed in bent en wat je leuk vindt
           
GEERTJE
            Ja, precies
Dat klopt en daar sta ik nog altijd achter

SIMONE
            Dus, wat vind je?

GEERTJE
            Ik vind dat je moet doen waar je goed in bent
            Maar

SIMONE
            Maar?
            Je hebt zelf op de kunstacademie gezeten en dan zeg je maar?

GEERTJE       
Maar! Misschien moet je eens nadenken over of die opleiding wel wat voor je is, ik bedoel het gaat heel wat kosten voor ons zo’n particuliere opleiding – dat is particulier, ja hè dat dacht ik al – en het is een grote stap. Ik vraag me af of je wel volwassen genoeg bent om met kritiek om te gaan en vergeet niet dat je helemaal alleen in de grote stad zult moeten overleven als meisje van het platteland die altijd maar wat krabbeltjes in de modder maakte.

SIMONE
            Krabbeltjes? Krabbeltjes!?
            Ho - Jij zei vroeger altijd als ik een tekening maakte
            Kindje wat prachtig
En die keer in Turkije, dat we vastzaten op de Efese omdat er geen bussen reden Toen heb ik die zandtekening gemaakt
Je maakte er nog een foto van
En je zei dat je zo trots op me was omdat het zo goed leek op die behaarde buschauffeur die ons voorbijreed

GEERTJE
En dat was weer een kostbare foto die we van onze analoge camera verspilden aan een van jou kunstwerken

SIMONE
            Verspilling
            Je vond het mooi zei je

GEERTJE
Die chauffeur was lelijk spuuglelijk
Daar leek jouw tekening op
            Op een vieze behaarde stinkende Turk
Hé luister lieve schat
Ik wil je echt niet kwetsen maar als jij van die gekke dingen doet zoals je inschrijven voor een kunstopleiding
Dan heb ik als moeder geen andere keus
Ik heb jou nooit geleerd om opmerkingen om te zetten in complimentjes
Dat zou ik nooit doen
            Zo maar complimentjes
Je moet ervoor vechten

SIMONE
Dat zou een moeder wel moeten doen
Je zou dat moeten doen gedaan
Hebben moeten doen bedoel ik
Ah verdomme ik kom niet meer uit mijn woorden

GEERTJE
            Woorden zijn wel vaker een probleem voor jou is het niet

SIMONE
            Precies ja en daarom denk ik ook in beelden
            Daarom maak ik beelden
            En op dit moment zie ik een heel mooi beeld voor me
            Naar, maar oh wat zou het mooi zijn
            Een vreselijke visie
            Maar het zou iets oproepen
            In elk geval iets oproepen

GEERTJE
            Laat dan voor één keer zien wat je bedoelt
            Laat maar zien dan dat je zoveel talent hebt
            Net zoveel talent als je moeder
            Evenaar mij
            Doe dan iets
Nu
Maak iets
Nu
Maak me trots
Nu
Laat me jou voor deze ene keer mijn dochter kunnen noemen
Doe het dan
Maak het dan
Maak – het - dan

SIMONE pakt haar schilderskoffer en haalt er een schilmesje uit

GEERTJE
            Oeh ga je pakken
            Ga je me daarmee pakken
            Heb ik gelijk
            Ik heb gelijk hè

SIMONE pakt een potlood uit de koffer en begint het langzaam te slijpen met het schilmesje
            Ik moet straks nog naar les
            Die moet nog scherp
            Vlijmscherp
            Scherper dan deze

GEERTJE
            Zie
            Je maakt nooit iets af
            Nooit
            Ik had gelijk
            Ik heb gelijk
            Ik schaam me diep
            Diep dat jij mijn kind bent
            Je bent niets waard
            Je maakt nooit iets af
                       
SIMONE duwt haar moeder tegen de grond
            Liggen
            Blijf liggen
            Je bent toch zo moe
            Ga maar lekker liggen

            Oei mam
            Er zit een sneetje in je wang
            Of lieg ik nu
            Moeilijk is dat hè
            Als alles opeens een leugen kan zijn
            Of blijkt te zijn
            Mijn hele jeugd heb je me voorgelogen
            Lach je nou
            Lach je me nou uit
            Oh nee
            Dat is wel een sneetje
            Ja ja ik doe het symmetrisch
            Zoals jij dat graag hebt
            Ah kijk eens hoe lief je lacht
            Zo lachte ik ook als jij mij complimentjes gaf
            Nu hoef je die lach niet meer te veinzen

SIMONE pakt een fotolijstje van een kastje dat dichtbij staat waar ze lachend met haar moeder op staat

            Kijk eens hoe goed je lijkt
            Wat ben je mooi
            En ik zal je nog veel mooier maken

EINDE

dinsdag 21 februari 2012

Antwerpen-Utrecht

De uren, de dagen de nachten
Enkel en alleen maar wachten
Nooit op tijd, altijd te laat
Weer een trein die niet meer gaat
Afhank'lijk van externe krachten

De seconden, de minuten, de uren
Hoelang zou het ditmaal duren?
Vast in Dordrecht of Den Bosch
Elke keer ben jij de klos
En moet je het weer bezuren

De weken, de maanden, de jaren
Al die tijd maar naar je staren
Naar een foto op GSM
Want jij zat in de trein weer klem
Ben voor een vliegtuig aan het sparen

dinsdag 17 januari 2012

Middeleeuwse moraliteit meets Scrooge in moderne tijd
Een oud stuk dat ik nog op mijn computer vond. Stamt geloof ik van een schrijfuitdaging waarbij in 20 minuten een scene geschreven moest worden over één gegeven onderwerp. Vooraf wil ik alvast mijn excuses aanbieden voor het enigszins banale taalgebruik en absoluut simplistisch en belabberd rijmschema.

Scene
Een jongen in zijn kamer

Ik ben alweer een tijdje sip
Zit al een tijdje in een dip?
Waar ligt het aan?
Ik ben ontdaan
Misschien is het mijn tangaslip?

Hij is zomaar een beetje zwart of wit
Getuigt dus niet van zo veel pit
En trekt omhoog
Bij de spanningsboog
Echt onhandig als je zit!

Een verschijning van een vrouw weerspiegelt in zijn kleine televisie

Naar de winkel, vlug en gauw
En weg is zó –Die dip van jou!

Een nieuwe verschijning dient zich aan in de weerspiegeling van een flesje water

Uit dè broekske
Weg ermee
Dan is jouw Imke
Al snel tevree

Een derde verschijning volgt wanneer hij geschrokken in de spiegel kijkt
Deze verschijning verschijnt met een scala aan verschillend ondergoed

Dit niet aan
Nee, uit dat ding
Dit nu proberen
Nee, wég die string!
Dat kan echt niet
Hier, dit proberen
Gatver, niet deze
En díe zijn niet voor heren!

Verschijning vier weerspiegelt in de voet van zijn bed, waar hij uit angst halfnaakt onder is gedoken. De voorgaande drie vallen tijdens de tweede regel in.

Kom op – je kunt het
Wij geloven echt in jou
Daarom krijg jij nu een kijkje
In het binnenste van de vrouw
Het is heel simpel
Heel banaal
Het is ook echt
Geen lang verhaal:
Wil je graag een wip
Dan weg met je tangaslip!

De verschijningen verdwijnen…De jongen kijkt even naar zichzelf

Goede raad werd mij gegeven
Nu zal ik beteren mijne leven