vrijdag 27 juli 2007

Is het zo?

Is het liefde
sprak hij koel
dat van alles
het meest zeer doet

Is het liefde
zei hij wijselijk
dat wat van alles
het mooist is

Is het liefde
fluisterde hij
is het liefde, is het waar
en hij keek rond

Is het liefde
waar hij naar zocht
waar zijn zoektocht eindigde
en al vaak geeindigd was

op de weg naar kille duisternis

Oké, deze had ik oorspronkelijk in het Engels geschreven, maar voor de 14e PC had ik hem toch maar Nederlands vertaald. Kreeg inspiratie door een zinnetje uit HP7 van Voldemort. Nadat Harry een redevoering tegen hem hield zei hij iets als:"Is it love again"..Kreeg daar echt zo'n sarcastische blik bij enzo...achja, 't is niet een van de betere, maar aangezien ik van mezelf één keer minstens moet posten elke maand. Dan is er nog deze, het rijmschema suckt, maar voor de rest vind ik hem niet zo heel onaardig:

Kom en sta op met mij
Ik leid je jouw weg
Loop maar achter mij aan
Ga waar ik jou zeg

Kom en vlieg weg met mij
Wanneer je niet lopen kan
Vlieg gewoon mijn richting
Kom maar mee, daar gaan we dan

Wanneer je niet lopen kunt
En vliegen niet meer gaat
Dan zal ik je dragen
Mijn steun en toeverlaat

Jij steunde mij in koude tijden
Dus nu doe ik iets terug
Ik draag jou naar het einde
Ook al gaat dat niet zo vlug

Die was ook voor de 14e PC...nou, als je aan dit einde bent gekomen zul je vanzelf het bericht hieronder lezen en snappen dat dit het einde was van vandaag. Tot de volgende keer! (Ook al leest natuurlijk niemand dit en zit ik tegen mezelf te praten:))

p.s. de opmaak van deze blog is screwed-up om het zo maar eens te zeggen. Krijg hem niet goed!

1 opmerking:

  1. Hey Suzan

    Ik heb een tijdje over je eerste gedicht nagedacht en ik denk dat ik weet hoe het komt dat het zo geweldig goed is. Je kunt het op verschillende manieren lezen en interpreteren en telkens ontdek je een nieuwe mogelijkheid erin. Ik bedoel: je zegt dat je je inspiratie haalde uit iets wat Voldietje zei en zo kun je het ook zien: als het gedicht over hem. Maar je kunt het ook volledig anders bekijken...en iemand anders ziet er weer iets verschillends in. De kunst van het dichten is dus met andere woorden (onder andere) een evenwicht vinden tussen vaagheid en concreetheid.
    Je tweede gedicht is net iets concreter. Maar iedereen kan zich daarin inleven. Enfin, ik voel toch ook soms het verlangen om iemand te begeleiden, om iemand een veilig en beschermend gevoel te geven, om iemand te steunen. En dat is denk ik de onderliggende gedachte in het gedicht.

    Enfin, gegroet enzo.

    Alexander.

    BeantwoordenVerwijderen