Ha! Gered! Twee uur voor mijn deadline dan eindelijk de juni-post. Opnieuw vier ik met mezelf (wie anders?) een jubileum, het is namelijk de 50e post! Wie had dat ooit kunnen denken, toen ik twee en een half jaar geleden begon met wat onzin te posten:)
Anyway, deze is geschreven voor een wedstrijd...want uit mezelf iets op papier krijgen wil dat laatste tijd niet zo vlotten. Het is bij een zwart-witplaatje van een viertal vingers die uit het zand bij de zee komen. Erg mysterieus enzo. Ik ben er niet zo heel trots op, maar al lang blij dat ik weer iets heb kunnen schrijven wat opzich best door de beugel kan
Link van het plaatje volgt ... en donderdag....VAKANTIE!!!:D
Ook al is het een vakantie die grotendeels zal bestaan uit friet en snacks bakken en verkopen en slechte muziek aanhoren van het geensceneerde oosterijkse dorpje tegenover onze werkplek...HET WORDT HARTSTIKKE LEUK, gok ik zo!

Nou, hier dan de essentie van de post... enne, maak er allemaal een fijne vakantie van en geniet van deze jubileumpost, en OP NAAR DE 100!


De redding

Zijn vingers proberen zich nog uit te strekken
Met hun laatste kracht grijpen ze in het zand
Door de modder heen. Alweer te laat

Hij probeert er al zo lang aan te ontsnappen
Maar telkens overspoelen de golven hem
Met water. Hij grijpt er opnieuw nét naast

Niemand probeert hem te helpen ontkomen
Zijn hand, nog één keer aan de oppervlakte
Voor die redding. Maar die komt niet

En hij kan niet zo goed vertellen wat hij is
Hij wil gered worden van dit leven, maar
Is hij dood? Hij weet het zelf niet goed

Zijn slanke pianovingers liggen daar voor eeuwig
Aan het strand van Santa Susanna, te wachten
Op iemand. Tot een helpende hand geboden wordt

En hij, eindelijk, aan dit leven kan ontsnappen...