...maar we eindigen niet meer in D-mineur!:D

Wil je er niet aan denken
Ach, dan zie je juist een schommel
Of net die ene detectiveserie
Waar je nog een marathon van houden wou
Truien op de mannenafdeling C&A
Omdat je broer nog shirtjes moest
En overal jassen in de winkel
Jasses! Jasses! Jasses!

Nu ambieer ik een poolcarrière
Ja, het is misschien wat plots!
Klaps
Of het was gewoon geluk
Dat ik daar alles op zijn plek kreeg
Dat alles opeens doel trof
En je niet meer denkt aan die belangrijke dag
Waar je niet meer komen mag

Maar, het leven is zo slecht nog niet!
We zetten een muziekje aan
Brullen luidkeels mee
Huilen even in de douche
Omdat we toch al nat zijn
Fietsen een kilometer of twintig
Drinken wat, eten wat
Vréten wat
We praten, we flirten, we dansen
We sjansen
En zoeken onze vrienden op
En aldoende vergeet men, zelfs hoe hij heet en
Zo kom je er telkens verder bovenop

Soms werkt het universum best wel mee
En dat het gezegde waar is
Kun je dan alleen maar hopen:
Als God weer eens je deur sluit
Doet Hij vast wel weer een dakraam open

Misschien moet je er naar reiken
Want het is wel hoog gegrepen
Maar lukt het dan, dan les geleerd
Een stukje van het leven begrepen


Allrighty, dit is niet het meest geniale gedicht/hersenspinsel/
rijmsel/totaalonsamenhangendiets dat ik ooit geschreven heb, maar onze gedachten houden ook lang niet altijd steek. Denken is moeilijk als je erover nadenkt...Zie maar eens je gedachten logisch te ordenen als je daar totaal niet aan denkt.

Ik had nog zo gezegd: geen zielige blogs

Zomaar verdwenenen.
Van de een op de andere dag mag je er allemaal niks meer om geven.
Of hij al wakker is.
Of hij nog zal slapen.
Zal hij een berichtje sturen?
Deze getuige van zijn leven heeft hij zomaar geëlimineerd.
Je mag opeens niet meer op die manier aan hem denken.
En alles wat je van hem gekregen hebt doet pijn.
Maakt je aan het huilen als je denkt dat het wel weer gaat.
CD’s van een voorstelling, dat notitieboekje.
Dat briefje ín het notitieboekje.
Je mag je niet meer afvragen wat hij waar doet en met wie.
En hoe zijn dag is geweest.
En dat doe ik dus nog wel steeds.
Mezelf afvragend of ik als ik opnieuw mocht beginnen het anders zou doen.
Vrolijker zijn, niet alleen problemen spuien. Genieten.
Vrolijk zijn kan ik me nu ook permitteren, dat zag ik eerder niet.
En net nu hij heeft losgelaten, zie ik het weer zonnig in.
En dan word je op je hart getrapt en dat doet pijn.
Foto’s van ons samen, wat moet ik er nog mee?
Ik vond ze ooit zo mooi, nu kan ik er alleen om huilen.
Had hij maar niet besloten dat.
Dan had ik kunnen laten zien dat ik nog steeds dat toffe mens van april was.
En niet wie ik in de maanden erna uit gewenning geworden was.
Mezelf? Misschien. Dan had ik haar al die jaren goed verstopt.
Het zal ooit weer beter gaan.
Maar voor nu blijven het rode ogen, natte wangen.
Denkend wat hij doet en met wie.
Of hij plezier heeft of juist niet.
Allemaal doet het pijn, want hij heeft het niet meer met mij.
En hij deelt het ook niet meer met mij.
En als hij huilend voor me staat, denk ik.
Wat is het probleem?
En dan horen dat er niet echt een probleem is.
Behalve een gevoel dat er eens wel was en nu weg is.
Ik wil het niet begrijpen.
Ik wil die zak met spullen niet.
Ik wil niet dat je zo definitief mijn leven uit loopt.
Ik wil niet dat alles stopt.
Dat ik je niet meer kan sms’en als ik wil.
Een weekendje daar zijn.
Een knuffel.
Allemaal afgelopen.
En in de zak zit als troost een reep chocolade.

Gedachte van een gestoorde of gewoon van een student?

MEISJE:
PANIEK
ONRUST
Wat zou er gebeuren als?
BOEM
PAUW
En als ik nou?
Schieten?
Steken?
Doodmartelen?
Voor ieders ogen?
Bagger
Vierendelen?
Guillotine?
Koppie-koppie niet?
Kán niet
Stenigen
Ik neem stenen mee
Tomaten
Modder
Pek en veren!
Iets
Of vooraf
Gif in koffie
Een duw van trap
Kaalscheren
Uitlachen
Slaan
Aan de haren trekken
Daarná kaalscheren
Of gewoon keihard krabben
Schenenschop
IJsbeentje
Of eigenlijk veel ijsbeentjes
Of
Nee
Opzichtig
Camera’s
Urgh
Geen opties over
Er zit niks anders op
Dan maar mezelf
DOODVERVELEN
In de collegezaal

ANDERE MAN:
Ik ben gewild
En ik wil gewilde vrouwen
Maar ja
Die hebben een vriend
En ik ben vrijgezel
Maar dan ga ik toch niet vreemd wel?
Die meiden toch
Ik niet hoor
Nee ik niet
Ik ben de andere man
Uit hun dromen
Uit hun fantasie
Vuile fantasietjes
Geile fantasietjes over seks op mijn bureau
Op de brandtrap
In de bosjes in de duinen in de stad ja op het plein op het terras voor het stoplicht in de auto in de truck of in de traktor in het tuinhuisje of gewoon in de tuin op het onkruid in de slaapkamer van je ouders in de caravan naast de caravan en zelfs óp de caravan in een vuurtoren in de zee in de golven op het strand op die pier.
Ik gebruik hun ellende niet
Zij gebruiken mij
En dat laat ik lekker toe
Ik ben ongebonden
Ik ben vrij
Ik ben een voetganger
Geen vreemdganger
Dát. Zijn. Zij.

Misschien ben ik te dom om te begrijpen...
over al die dagboekblogs van mensen...

Altijd maar dat vaag gedoe
maakt me denken, wie, wat, hoe?
mooi gestileerd
of mooi geschreven
maar alleen al van het lezen moe

Kan het nooit eens simpel zijn
een tekst of gedicht, gewoon in rijm
wat bedoel je?
én wat voel je?
dat wil ik weten - dat is fijn

Wil je me eigenlijk iets zeggen?
iets dat niet gewoon is uit te leggen?
zeg het mij
en vind een weg -
met mij?

Korte scène

A: Verveel ik je?
B: Hmpf, wat?
A: Ver-véél ik je?
B: Nee hoor
[stilte]
Ik ga effe de plee boenen.

[ B af ]

Het waait wel over

Weet je nog, die picknick
Die picknick in het gras
In het gras met al haar bloemen
Tussen al die bloemenpracht

Ik zag rode, ik zag gele
Gele bloemen op een rij
Waaiden sierlijk in de wind
Ik denk speciaal voor mij

Zij zagen dat ik zwart was
Zwart – dan wel van binnen
Dat ik binnen kleur nodig had
Kleur om het zwart te overwinnen

Ik zag rode, ik zag gele
Gele bloemen – en die geur!
Die geur overtrof het alles
Alles werd in één keer kleur

Zowel van binnen als van buiten
En terstond klaarde het op
Alle wolken dreven weg
Weg van mij – naar een andere kop