Onder de noemer "slechte vergelijkingen", hier een probeerseltje.

Life is like a television...

Kon ze het maar uitzetten

Zodat het niet gebeuren zou

Of had ze maar een pauzeknop

Dan zette zij zich stil, vóór jou

Want die eeuwige slow-motion

Waarin zij zich bevindt

Ze wil zo graag fast-forward

En opnieuw worden bemind

Oh, was ze maar de climax

Of het eind van het verhaal

En aan iemand die haar wel begrijpt

Ondertitel haar! – In taal!

Het bleef een stomme film

Met piano plus tragische heldin

En daar niemand haar begrijpen kon

Had de film ook weinig zin

Ze bleef erin vervallen

Ze werd steeds teruggespoeld

Nooit eens afgekeken

Maar er doodgewoon – van afgespoeld

Om af te rekenen met al mijn onhandige gedichten, eentje waarin het samengevat en verworpen wordt.

Dat is mijn excuus 

Soms knal ik tegen je op

En vaak val ik voor je voeten

Nu eens word ik aangereden

Dan weer door jou afgesneden

Als we beiden d’and’re kant opmoeten

Ik ben ooit nog gestruikeld

Met lopen niet zo slim geweest

Ik te lang naar je keek

Omdat jij op iemand leek

Die mooie jongen, van het feest

Ik heb in je gezicht geniest

Je vond mij niet een echte dame

Zeker niet, omdat er nog

Mijn god, wat bezielde me toch

Van die groene stukjes in de rondte kwamen

Oh, en dan ook nog die ene keer!

Er vloog een vliegje in mijn mond

Maar ik at een ijsje

Gedroeg me echt niet als een meisje

En spuugde alles op de grond

Of dat knoflookincident

Dat mag zeker niet vergeten

Stonk uit mijn bek

Stond mooi voor gek

Maar hee - mag ik dat niet allemaal

Helemaal zelf weten?