Dit gedicht kwam spontaan uit mijn pen vloeien op het moment dat ik iets probeerde voor Nederlands. Je kan het op meerdere manieren opvatten, maar ik heb het maar op een manier geschreven, en als je die niet begrijpt dan heb je pech..*kijkt te zelfvoldaan* Voor de rest, neem het vage taalgebruik maar eventjes voor lief, ik vond namelijk dat het moest rijmen. Die zijn ff met sterretjes (*) aangeduid.

GROTE FOUT (BIG MISTAKE)

Het gaat niet altijd goed
bij mij gaat alles fout
verpruts alles, élke keer
doe alles onder voorbehoud

Ik zou je wel willen zeggen
wat ik denk en wat ik voel
maar ik weet dat het toch fout gaat
dat je niet snapt wat ik bedoel

Kon ik maar eens kwijt
hoe je door me wordt bemind (*)
maar ik weet dat het verkeerd loopt
weet, dat ik geen woorden vind

Eerst hield ik het nog wel vol
toen had ik nog het dichten
maar ik voelde meer en meer
dat ik vroeg of laat zou zwichten (*)

Daarna ging het bergafwaarts
toen moest iedereen het horen
maar wat kon het hen nou schelen
dat ik aan jou mijn hart was verloren (*)

En het ergste van dit alles
was dat jij me niet zag staan
liep voorbij zonder te zeggen
hoe ik nu verder moest gaan

Ik kon er niet meer tegen
maar logisch was het wel
ik was veel te dom voor jou
leer inderdaad iets minder snel

Maar om daar nu op af te gaan
vind ik wel heel naief
ik weet dat jij mij niet mag
maar in mijn hart blijf je mij lief


Ik weet bijna zeker dat je mijn status nu weer in gaat trekken, Saar, dit rijmschema is inderdaad weinig verrassend, maar ik onthoud het niet als het niet rijmt. Dit was dus een poging voor Nederlands, maar ik had a) zin om van Rooij te pesten en een korter gedicht dan toegestaan te maken en b) ik vond hem zelf niet zo geweldig.
Hieronder dan mijn echte gedicht voor Nederlands.

Afscheid

Met pijn in mijn hart
neem ik afscheid van je
het is te laat, je moet nu gaan
ze roepen je terug

Telkens opnieuw bega ik weer
de fout die ik al maakte
nu moet je we, het is te laat
ze komen je halen

Ik laat me vallen op mijn bed
door verdriet teneergeslagen
opnieuw ging het mis, ik keek niet
keek niet, wat recht voor me stond

Ik zak omlaag tegen de muur
langzaam vallen mijn ogen dicht
in de verte hoor ik een lied
dat me troost brengt

Het klinkt harder, komt naderbij
maar mijn gehoor verstomd
het lied klinkt nu nog troostend
maar als ik wakker word ik het voorbij


Dan zal ik het hier ook maar bijzeggen, de vorige was het niet, maar dit was het wel. Ik zoek een woord. 'WAAR' deze is gewoon persoonlijk, dus ik vind WAAR wel een mooi woord ervoor.
Ik ga nu afsluiten mediatheekmens zeurt dat ik niet mag eten in de mediatheek...waarschijnlijk typ ik ook nog te hard voor haar ofzo..

Ik zit nu 'Storms in Africa' te luisteren...over precies 9 minuten vertrekken ik, Moniek, Geert, Mark, mijn ma en mijn pa richting de bioscoop. Iedereen heeft Sinterklaas...veel plezier:).

Ik wilde er vandaag eens geen gedicht opzetten...maar ik kan het toch niet laten.

Stukje bij beetje
Begint het te komen
De kleur wordt egaler
Er is een begin

Stukje bij beetje
Voel ik het stromen
Losse einden aan elkaar
Er vloeit een zin

Stukje bij beetje
Komt er iets voort
Handen passend in elkaar
Er is een geheel

Stukje bij beetje
Een letter en woord
Samen een zin vormend
Wie weet nog hoeveel

Stukje bij beetje
Kom ik in ’t verhaal
Beslissingen worden genomen
De tijd blijft tikken

Stukje bij beetje
Zie ik de moraal
Iedereen wil me leiden
Ik moet inschikken

Stukje bij beetje
Besef ik dat dit niet moet
Dat ik zelf ook iets wil
Ik hoef geen hulp

Stukje bij beetje
Komt het wel goed
Ik weet dat ik het doen zal
Kruip uit mijn schulp


Ik kwam er vandaag eigenlijk achter dat ik helemaal niet mooi kan dichten. Ik vind het vaak zelf nergens op slaan, maar het is zo grappig om te doen...dus ik blijf er maar mee bezig; met woordspelingen zoeken enz. Ik hoop dat ik daar later nog iets mee kan als ik naar de opleiding kan die ik wil.
Nu staat 'Watermark' op. Die is echt te mooi. Maargoed...ik ga stoppen, want ik moet van mijn moeder mijn haren kammen. (Oh, alsof dat ooit wel eens goed zit:P).


Ohja, voor het geval je het nog niet gezien had in mijn LinkLijst...ga ook eens naar http://gedichtenvanrvg.blogspot.com

De spreuk die nu in me opkomt:
Het leven is als lelijk zijn...daar kies je toch niet zélf voor.

Veel plezier met Sinterklaas.

ik zou je graag vertellen
dat je me warmte brengt
in tijden dat ik alleen
maar kou te verduren heb

ik zou je graag vertellen
dat je altijd bij me bent
maar keer op keer
verdwijn je om je op te frissen

ik zou je graag vertellen
hoe lekker je daarna ruikt
ik zou het allemaal doen
als jij, mijn sok, kon praten





edit op 05/12: extreme vaagheid^^.

Nu een paar gedichtenachtige (hmmm, achtig is hier een achtervoegsel..dan klopt het) over mijn probleem met mijn profiel, en dergelijke leraren. beetje wazig, maar die brachten me op deze ideeen in een lesuur Duits.

Wat weet jij nou?!

Ik zal toch zelf wel weten
wat mijn dromen zijn, en wensen
en jullie bepalen niet
waar ik ben, en waar mijn grenzen

Probeer me niet steeds te vertellen
waar ik wel of niet moet gaan
of mijn wegen onbegaanbaar zijn
je hebt geen poot om op te staan

Verneder me niet telkens weer
boor mij niet jóúw grondje in
want hoe je het ook wendt of keert
ik doe toch mijn eigen zin

-

Walk the line

Volg het lijntje
blijf op het pad
en wijk vooral
nergens vanaf

Wordt middelmatig
wees niet apart
en volg alles maar
behalve je hart

Heb geen dromen
wees maar leeg
is het advies
dat ik vaak kreeg

-

Waar kan ik zijn?!

Hoe weet je wie ik ben
Hoe zag je door het masker
dat ik mezelf niet was
zo zonder jou

Hoe wist je waar te zoeken
Hoe heb je me gevonden
en waar heb jij mijn ware ik
toen opgesloten

Laat het er dadelijk uit
dan kan ik weer mij zijn
en kan jij eens kijken
of dat je beter bevalt