Dit gedicht kwam spontaan uit mijn pen vloeien op het moment dat ik iets probeerde voor Nederlands. Je kan het op meerdere manieren opvatten, maar ik heb het maar op een manier geschreven, en als je die niet begrijpt dan heb je pech..*kijkt te zelfvoldaan* Voor de rest, neem het vage taalgebruik maar eventjes voor lief, ik vond namelijk dat het moest rijmen. Die zijn ff met sterretjes (*) aangeduid.

GROTE FOUT (BIG MISTAKE)

Het gaat niet altijd goed
bij mij gaat alles fout
verpruts alles, élke keer
doe alles onder voorbehoud

Ik zou je wel willen zeggen
wat ik denk en wat ik voel
maar ik weet dat het toch fout gaat
dat je niet snapt wat ik bedoel

Kon ik maar eens kwijt
hoe je door me wordt bemind (*)
maar ik weet dat het verkeerd loopt
weet, dat ik geen woorden vind

Eerst hield ik het nog wel vol
toen had ik nog het dichten
maar ik voelde meer en meer
dat ik vroeg of laat zou zwichten (*)

Daarna ging het bergafwaarts
toen moest iedereen het horen
maar wat kon het hen nou schelen
dat ik aan jou mijn hart was verloren (*)

En het ergste van dit alles
was dat jij me niet zag staan
liep voorbij zonder te zeggen
hoe ik nu verder moest gaan

Ik kon er niet meer tegen
maar logisch was het wel
ik was veel te dom voor jou
leer inderdaad iets minder snel

Maar om daar nu op af te gaan
vind ik wel heel naief
ik weet dat jij mij niet mag
maar in mijn hart blijf je mij lief


Ik weet bijna zeker dat je mijn status nu weer in gaat trekken, Saar, dit rijmschema is inderdaad weinig verrassend, maar ik onthoud het niet als het niet rijmt. Dit was dus een poging voor Nederlands, maar ik had a) zin om van Rooij te pesten en een korter gedicht dan toegestaan te maken en b) ik vond hem zelf niet zo geweldig.
Hieronder dan mijn echte gedicht voor Nederlands.

Afscheid

Met pijn in mijn hart
neem ik afscheid van je
het is te laat, je moet nu gaan
ze roepen je terug

Telkens opnieuw bega ik weer
de fout die ik al maakte
nu moet je we, het is te laat
ze komen je halen

Ik laat me vallen op mijn bed
door verdriet teneergeslagen
opnieuw ging het mis, ik keek niet
keek niet, wat recht voor me stond

Ik zak omlaag tegen de muur
langzaam vallen mijn ogen dicht
in de verte hoor ik een lied
dat me troost brengt

Het klinkt harder, komt naderbij
maar mijn gehoor verstomd
het lied klinkt nu nog troostend
maar als ik wakker word ik het voorbij


Dan zal ik het hier ook maar bijzeggen, de vorige was het niet, maar dit was het wel. Ik zoek een woord. 'WAAR' deze is gewoon persoonlijk, dus ik vind WAAR wel een mooi woord ervoor.
Ik ga nu afsluiten mediatheekmens zeurt dat ik niet mag eten in de mediatheek...waarschijnlijk typ ik ook nog te hard voor haar ofzo..