Zo, nog een paar dagen en dan is het alweer lente. Great, groots, mega, geweldig, supersuperwáhwáh (voor de JMdie-hards onder ons). Natuurlijk weer met een toepasselijk gedicht, ditmaal mijn AI-inzending dan maar...veel met het thema 'De nieuwe lente' zit er niet in (of wel maar daar moet je dan zelf maar achterkomen)

Daarboven

Geleidelijk vallen de klanken
Op zijn plek, hier in mijn hoofd
Langzaam zal er rust gaan heersen
Daarboven

Bibberende woorden worden gesproken
Men legt daarin het hart en ziel
Langzaam wordt het kouder
Daarboven

De kou spreekt woorden nu
De sneeuw, een schrale troost
Langzaam wordt het donker
Daarboven

Sterren fonkelen en brengen ons
Het warme licht, de ijzige kou
Langzaam wordt het warmer
Daarboven

Voel de winter falen
Zie op tijd dat licht
Langzaam wordt het helder
Hier beneden


Trouwens, Roberto, als je dit leest: jouw broertjes zijn grappigXD. Zo, ik wou het maar even gezegd hebben. Hoop dat je niet teveel last hebt gehad thuis. (sorry ik moet écht eens leren mijn mond te houden! Lukt je niet! Wedden van wel? Praat je nou tegen jezelf? Ohja..) Ik wil de post nog niet sluiten dus vandaar dat ik jou (die dit leest wie je dan ook bent) ga laten weten wat ik nu luister. Het meest verslavende liedje in de wereld, wat zoooo vreselijk mooi is dat ik er gewoon blij van word..it's name is: Scarborough Fair (en dan wel Trinity's versie).
Zet je muis op het dikgedrukte stuk en druk dan op AltF4...
*
*
*
*
*
*
Haha, dat je dat serieus doet...(oké, dit was dus niet grappig en als je ook maar even had nagedacht, Suzan, dan had je geweten dat de mensen die het wel deden dit niet eens meer konden lezen, get a life! Hé, hallo, ik laat me niet zo afkatten door jou! Oh nee, wat doe ik nu dan? Me afkatten, ga weg! Ik ga nergens heen...Hou op, ik word gek van je! Lekker puh!)

Wel, dan ga ik nu afsluiten
kan ik eindelijk naar buiten
naar de lucht en de sterren staren
met mijn gedachten de hemel invaren
misschien met een touw de aarde opknopen
wellicht, misschien, ooit de aarde omlopen
je weet maar nooit waar het schip ook strandt
want ik loop alleen met de sterren hand in hand
geef niks om wat er zich om me heen afspeelt
nu word ik wakker en zie ik...
dat ik me weer van alles in heb gebeeld...

Aha, kijk dat moest er dus nog uit voordat ik kon sluiten, ik voelde het gewoon dat er iets in mijn hoofd zat opgekropt. Nuja, weltrusten allemaal.