Dit is een van de gedichten die ik heb ingestuurd voor een wedstrijd. Hopelijk conflicteert deze publicatie niet met de wedstrijd.

Intercity van 12:55u
De wereld in stilte waar te nemen
Iemand loopt met een fiets
Een trein rolt rustig voorbij
En zij – ja zij,
Met de gekleurde veters en de
Ietwat alternatieve Lastpak
- Eastpak -
En de roodgeverfde haren
Waar gaat ze heen?

De man die zijn dochtertje
Voor zich uitduwt, de trap
Opbonjourt met een popje in haar armen
Blonde krullen, vrolijk jasje
Vader zelf bedrukt
Waar gaan ze heen?

En hij, die grove verschijning
In de fijne, voortkabbelende massa
Met zijn uilenbril, overhemd
Human Nature-jas met matchende schoenen
En bosje gerbera’s
Waar wil hij heen?

Het meisje dat het gadeslaat
Het razen, het lopen
De stemmen en haar gonzen
Eindeloze gesprekken, bloemen
Rugzakken en tassen
Stroom van mensen die allemaal
Helaas op een andere golflengte zitten

De bloemen voor toekomstig ex-vriendin
Het vrolijk jasje van oma die nu dood is
Of ingepot achter geraniums
Een uilenbril die beslaat van de kou,
Maar waar de eenzaamheid doorheen schijnt
Bedrukt gezicht dat depressie schreeuwt -
maar niemand ziet
Alternatieveling met vuurrood haar en
vurige suïcidale neigingen

Zij ziet het en ze doet niets
Waar moet dat heen?

De trein naar Amsterdam

Houden van missen en haten

Ik mis de dagen dat je niet online bent

En de dagen dat ik je niet zag

Ik mis de dag dat jij niet belde

En hou van dagen zonder jouw lach

Ik mis dat jij niets voor me doet

En dat je nooit echt naar me kijkt

Ik mis dat jij me zo voorbijloopt

En hou van wat niet is bereikt

Ik mis de dagen zonder nummer

Van je telefoon, mail en/of adres

Ik mis onze mis-communicatie

En koester dagen zonder jouw sms

Ik mis dat je me steeds ontwijkt

Of minstens in een boogje om me heen

Ik mis de dagen zonder jou

Ik hou wel van alleen

Ik miste nooit geen enkel mens

Maar jij deed alles staken

Ik mis dat ik je ooit níet miste

En ik haat het dat jij me nog kunt raken

Let op de dubbele ontkenningen. Lees hem dan nog maar eens.

Het had beter moeten lopen, maar daar werk ik nog aan. Vooralsnog hier een kladversie. Het is in gedichtvorm geschreven, maar het is meer iemand die op het toneel zou kunnen staan en telkens switchet tussen twee gedachten - de gangbare en die van haarzelf.

Thema: tegenstelling

Zegt iedereen nee

Dan zeg ik ja

Zeggen zij gecondoleerd

Roep ik opeens hoera

En bij veel sterkte

Roep ik veel geluk

En bij ‘God, wa’n lelijkerd’

Denk ik ‘zo, da’s een stuk!’

Is het zo genoeg

Dan wil ik nog door

En krijg ik kritiek

Is 't alsof ik een ode hoor

Zeggen ze ’t is crisis!

Dan ga ik wat kopen

Wil iemand me brengen

Ga ik liever lopen

Moet het zwart zijn

Wordt het wit

En als het pitloos moet

Je raadt het al – mét pit

Zeggen ze links afslaan

Dan wordt het sowieso de rechterkant

En schrijft iedereen met links

Gebruik ik toch mijn rechterhand

Zegt iedereen A

Hou ik het op Z

Gebruikt iedereen romaans

Ik toch het Griekse alfabet

Smarties!

Nee, drop

Serieus zijn

Liever een mop

Geven

Graaien!

Borduren

Naaien!

Ik kijk nu eenmaal anders

Geen zin ook om normaal te zijn

Ik ben een tegenhanger

Contradictio in het Latijn

In de straten van Stockholm

In de straten van Stockholm loop ik
Langs mensen die ik niet ken
Nog ga leren kennen
Of nooit zou willen kennen
Niet zo anders dus dan hier

In de straten van Stockholm loop ik
Langs winkeltjes en warenhuizen
Eetcafés en restaurants
Waar ik even binnenga - of niet
Het is weer eens wat anders dan hier
In de straten van Stockholm loop ik
Langs beelden en de haven
Haar boten en haar schepen
En ik zal op de kade zitten
Een beetje anders maar dan hier

In de straten van Stockholm loop ik
Ik zie de huisjes en de kleuren
De mensen lachen me eens toe
Ik zie mijzelf fotograferen, ook lachen
Eindelijk eens iets anders dan hier!

In de straten van Stockholm loop ik
Eindeloos, alleen mijzelf
Nu ga ik een keer voorop
Ik wil wel anders, maar niemand anders
Heb ik nodig in de straten van Stockholm