Dit is een van de gedichten die ik heb ingestuurd voor een wedstrijd. Hopelijk conflicteert deze publicatie niet met de wedstrijd.

Intercity van 12:55u
De wereld in stilte waar te nemen
Iemand loopt met een fiets
Een trein rolt rustig voorbij
En zij – ja zij,
Met de gekleurde veters en de
Ietwat alternatieve Lastpak
- Eastpak -
En de roodgeverfde haren
Waar gaat ze heen?

De man die zijn dochtertje
Voor zich uitduwt, de trap
Opbonjourt met een popje in haar armen
Blonde krullen, vrolijk jasje
Vader zelf bedrukt
Waar gaan ze heen?

En hij, die grove verschijning
In de fijne, voortkabbelende massa
Met zijn uilenbril, overhemd
Human Nature-jas met matchende schoenen
En bosje gerbera’s
Waar wil hij heen?

Het meisje dat het gadeslaat
Het razen, het lopen
De stemmen en haar gonzen
Eindeloze gesprekken, bloemen
Rugzakken en tassen
Stroom van mensen die allemaal
Helaas op een andere golflengte zitten

De bloemen voor toekomstig ex-vriendin
Het vrolijk jasje van oma die nu dood is
Of ingepot achter geraniums
Een uilenbril die beslaat van de kou,
Maar waar de eenzaamheid doorheen schijnt
Bedrukt gezicht dat depressie schreeuwt -
maar niemand ziet
Alternatieveling met vuurrood haar en
vurige suïcidale neigingen

Zij ziet het en ze doet niets
Waar moet dat heen?

De trein naar Amsterdam